Stichting Laagfrequent Geluid stelt zich voor

14 mei 2014

Stichting Laagfrequent Geluid stelt zich voor

Als nieuwe aangesloten organisatie van de Natuur en Milieufederatie Groningen stellen wij ons graag even aan u voor.

Laagfrequent (< 125 Hz) en infrasoon (< 25 Hz) geluid (LFg) is een sterk toenemend, maar nog steeds onderschat milieu- en gezondheidsprobleem in de westerse, geïndustrialiseerde wereld. Door de groei van de economie, de toename van steeds zwaardere installaties en de verhoging van druk in leidingen, komen op steeds meer plekken zware, lage bromtonen en trillingen voor.

De gevolgen voor hen die het waarnemen (horen én voelen) kunnen desastreus zijn. Vergelijk het met het non-stop leven in een draaiende wasmachine. Naast het continue gedreun in de oren (vaak met een pulserend karakter) geeft het in toenemende mate lichamelijke klachten zoals een gejaagd gevoel, slapeloosheid, hartkloppingen, hartritmestoornissen, druk op het hoofd, druk op de borst, gewrichtspijnen, verstoorde darmwerking en resonantie/trillingen door het lichaam. Gevolg is dat mensen uitgeput raken, vaak de wanhoop nabij zijn en sociaal en maatschappelijk uitvallen in een omgeving waar men meestal niet begrepen wordt of serieus wordt genomen.

Ook de verantwoordelijke overheden geven vaak niet thuis. Gemeenten, Provincies en het Rijk hebben niet altijd de kennis in huis of verschuilen zich achter termen als ‘niet bevoegd gezag’ of ‘geen wettelijk kader’ (er is namelijk geen wetgeving op dit gebied). Daarbij worden slachtoffers vaak van het kastje naar de muur gestuurd. Huisartsen weten niets van de materie of diagnosticeren het ten onrechte als ‘tinnitus’ (een pieptoon die ín het hoofd zit). Gezondheidsdiensten (GGD) bagatelliseren de problematiek vaak. ‘Als wij het niet horen, dan is het er niet’, en vervolgens wordt slachtoffers geadviseerd in gedragstherapie te gaan.

De provincie Groningen kent de meeste LFg-klachten van Nederland. Niet verwonderlijk, de potentiële bronnen die LFg emitteren zijn in deze provincie talrijk. Windturbines, zware industrie, WKO-systemen, biovergisters en niet te vergeten de wijdverspreide gasindustrie met al haar compressoren, pompen, coolers, ventilatoren en hogedruk gasbuisleidingen. Daarnaast rijst het vermoeden dat interferentie met elektromagnetische bronnen een rol speelt. Helaas is er op alle relevante gebieden weinig tot geen onderzoek gaande, vandaar dat de Stichting de nadruk legt op een degelijk onderzoek om de relatie tussen emissie van LFg en de lichamelijke perceptie door de mens in kaart te brengen. Alleen als dat duidelijk is kunnen gerichte maatregelen genomen worden.

Om enigszins het hoofd te kunnen bieden aan de grote krachten die hier aan het werk zijn, is de Stichting Laagfrequent Geluid opgericht. Want hoewel we in een democratisch land leven en elke burger rechten heeft, is het in de praktijk, en zeker op milieugebied, maar moeilijk de juiste weg en het juiste gehoor te vinden. Als kleine groep staat men vaak machteloos tegenover grote multinationals, zeker als deze door de overheid gesteund worden. Het is dus belangrijk krachten te bundelen, zeker nu het probleem snel toeneemt en zich over het hele land heeft verspreid.

Vandaar dat wij lid zijn geworden van de Natuur en Milieufederatie, ons realiserend dat een aantal LFg-bronnen (denk aan windturbines) juist populair zijn in milieukringen. Het is echter zaak ook deze groene industrie zodanig aan te passen dat het geen tot weinig LFg meer emitteert. Daarbij dient in ogenschouw te worden genomen dat de problematiek zich niet beperkt tot hen die het kunnen horen en/of voelen. LFg-golven gaan tenslotte door alles en iedereen en hebben dus ook een schadelijk effect op hen die het niet horen en/of voelen. Eerste onderzoeken tonen afwijkingen aan in weefsel en organen als gevolg van de tegenwoordige continue blootstelling aan LFg. Dat maakt het een zaak voor iedereen.

Alleen als LFg als vanzelfsprekend en ‘normaal’ onderwerp wordt meegenomen ten aanzien van beleid, beheer en monitoring van zowel overheid, industrie als gezondheidszorg, krijgen we inzicht in wat er werkelijk aan de hand is. En kunnen we maatregelen om de emissie van LFg terug te dringen. Niets doen is de kop in het zand steken, slachtoffers aan hun lot overlaten en het probleem in hevigere mate doorschuiven naar volgende generaties. Met alle nare gevolgen van dien.

Dirk van der Plas
Stichting Laagfrequent Geluid
www.laagfrequentgeluid.nl