Onze leefomgeving is geen industrieterrein

17 september 2025

Onze leefomgeving is geen industrieterrein

Door Jan-Willem Lobeek

De industrie als grote vervuiler van onze leefomgeving is één van de redenen waarom de Natuur en Milieufederatie Groningen meer dan vijftig jaar geleden is opgericht. Gelukkig heeft de industrie sindsdien grote stappen gezet. Niet altijd vrijwillig, meestal als gevolg van wet- en regelgeving die mede onder druk van de milieubeweging is ingevoerd.

Waar Groningen zich in de jaren vijftig en zestig profileerde als de provincie waar onbeperkt ruimte was voor industrie en waar feitelijk qua milieubelasting alles kon, weten we nu gelukkig wel beter. We zijn nu in de positie kritisch te kijken naar hoe we de schaarse ruimte goed benutten en hoe we de belasting op onze omgeving kunnen beperken.

Daarvoor hebben we wel een adequate overheid nodig. Niet alleen bij de handhaving, maar ook als het gaat om randvoorwaarden. En juist dat is in Groningen heel actueel. Momenteel staan er in Groningen twee grote industrieterreinen volop in de belangstelling omdat hierover belangrijke besluiten moeten worden genomen. Het gaat hierbij om het chemisch complex in Delfzijl (Oosterhorn) en de uitbreiding van de Eemshaven (Oostpolder).

In beide gevallen lijkt het erop dat de overheid veel te ruime kaders biedt aan de mogelijk te vestigen bedrijven. Op het terrein in Oosterhorn in Delfzijl wordt het de hoogste tijd dat we niet langer toestaan dat bedrijven uit de hoogste milieucategorie zich daar nog kunnen vestigen. Dit beleid uit de jaren zestig is echt volstrekt achterhaald. Toch lijkt de gemeente Eemsdelta met goedkeuring van de provincie hiermee door te willen gaan.

En in de Oostpolder in de Eemshaven lijkt de provincie de komst van nog meer datacenter mogelijk te maken. Ook daar zijn wij faliekant op tegen. Deze schaarse ruimte, nota bene de duurste landbouwgrond van Groningen, kan veel beter worden gebruikt. Juist om de industrie te verduurzamen en de energietransitie een impuls te geven. Voor de vestiging van datacenters is de duurzame energie en ons zoetwater te schaars. Het dreigt nu te worden opgeofferd aan de dataexportbelangen van de Amerikaanse techreuzen.

We doen er alles aan de besluitvorming voor beide terreinen ten goede te keren. We vinden steeds vaker en breder steun hiervoor op politiek niveau, maar of dat ook tot een goede uitkomst leidt is – op dit moment – de vraag.

Dit is een bericht uit de uitgave 7 L!cht op groen nieuwsbrief. Voortaan ook maandelijks op de hoogte blijven van ons nieuws? Abonneer je dan nu op L!cht op groen